"विदेशी भाषा सिकेर, हामी आफ्नो चरित्र परिवर्तन गर्न सक्छौं"

मनोविज्ञान: दिमित्री, तपाईंले एक पटक भन्नुभयो कि भाषा 10% गणित र 90% मनोविज्ञान हो। तपाईंले के भन्न खोज्नु भएको?

दिमित्री पेट्रोभ: एकले अनुपातको बारेमा बहस गर्न सक्छ, तर म निश्चित रूपमा भन्न सक्छु कि भाषामा दुईवटा घटकहरू छन्। एउटा शुद्ध गणित, अर्को शुद्ध मनोविज्ञान। गणित आधारभूत एल्गोरिदमहरूको सेट हो, भाषा संरचनाको आधारभूत आधारभूत सिद्धान्तहरू, एउटा संयन्त्र जसलाई म भाषा म्याट्रिक्स भन्छु। एक प्रकारको गुणन तालिका।

प्रत्येक भाषाको आ-आफ्नै संयन्त्र हुन्छ — यसले भाषाहरूलाई एकअर्काबाट uXNUMXbuXNUMXb फरक पार्छ, तर त्यहाँ सामान्य सिद्धान्तहरू पनि छन्। कुनै भाषामा निपुणता हासिल गर्दा, कुनै प्रकारको खेलकुद, नाच, वा संगीत वाद्य बजाउँदा, एल्गोरिदमलाई स्वचालनमा ल्याउन आवश्यक हुन्छ। र यी केवल व्याकरणीय नियमहरू होइनन्, यी मौलिक संरचनाहरू हुन् जसले भाषण सिर्जना गर्दछ।

उदाहरणका लागि, शब्द क्रम। यसले विश्वमा यस भाषाको मूल वक्ताको दृष्टिकोणलाई प्रत्यक्ष रूपमा प्रतिबिम्बित गर्दछ।

के तपाई भन्न चाहानुहुन्छ कि भाषणका भागहरूलाई वाक्यमा राखिएको क्रमले मानिसको विश्व दृष्टिकोण र सोच्ने तरिकालाई न्याय गर्न सक्छ?

हो। पुनर्जागरणको समयमा, उदाहरणका लागि, केही फ्रान्सेली भाषाविद्हरूले पनि फ्रान्सेली भाषाको श्रेष्ठता अरूलाई देखे, विशेष गरी जर्मनिकमा, फ्रान्सेलीले पहिले नाम र त्यसपछि विशेषण जसले यसलाई परिभाषित गर्दछ।

तिनीहरूले हाम्रो लागि एक बहसयोग्य, अनौठो निष्कर्ष निकाले कि फ्रान्सेलीले पहिले मुख्य कुरा, सार - संज्ञा, र त्यसपछि पहिले नै यसलाई केहि प्रकारको परिभाषा, विशेषताको साथ आपूर्ति गर्दछ। उदाहरण को लागी, यदि एक रूसी, एक अंग्रेजी, एक जर्मन "सेतो घर" भन्छन्, एक फ्रान्सेली "सेतो घर" भन्नुहुन्छ।

वाक्यमा भाषणका विभिन्न भागहरू व्यवस्थित गर्ने नियमहरू कत्ति जटिल छन् (भन्नुहोस्, जर्मनहरूसँग एक जटिल तर धेरै कठोर एल्गोरिथ्म छ) यसले हामीलाई कसरी सम्बन्धित मानिसहरूले वास्तविकता बुझ्दछन् भनेर देखाउनेछ।

यदि क्रिया पहिलो स्थानमा छ भने, यो बाहिर जान्छ कि कार्य पहिलो स्थानमा एक व्यक्तिको लागि महत्त्वपूर्ण छ?

र ठूलो, हो। मानौं रुसी र धेरैजसो स्लाभिक भाषाहरूमा नि:शुल्क शब्द क्रम छ। र यो हामीले संसारलाई हेर्ने तरिकामा, हाम्रो अस्तित्वलाई व्यवस्थित गर्ने तरिकामा प्रतिबिम्बित हुन्छ।

त्यहाँ एक निश्चित शब्द क्रम संग भाषाहरू छन्, अंग्रेजी जस्तै: यस भाषामा हामी केवल "म तिमीलाई माया गर्छु" भन्नेछौं, र रूसीमा त्यहाँ विकल्पहरू छन्: "म तिमीलाई माया गर्छु", "म तिमीलाई माया गर्छु", "म तिमीलाई माया गर्छु"। "। सहमत, धेरै धेरै विविधता।

र थप भ्रम, हामी जानाजानी स्पष्टता र प्रणाली बेवास्ता जस्तै। मेरो विचारमा, यो धेरै रूसी छ।

रूसीमा, भाषा संरचनाहरू निर्माण गर्ने सबै लचिलोपनको साथ, यसको आफ्नै "गणितीय म्याट्रिक्स" पनि छ। यद्यपि अंग्रेजी भाषाको साँच्चै स्पष्ट संरचना छ, जुन मानसिकतामा प्रतिबिम्बित हुन्छ - अधिक व्यवस्थित, व्यावहारिक। यसमा, एक शब्द को अर्थ को अधिकतम संख्या मा प्रयोग गरिन्छ। र यो भाषाको फाइदा हो।

जहाँ रूसीमा धेरै अतिरिक्त क्रियाहरू आवश्यक छन् - उदाहरणका लागि, हामी भन्छौं "जानु", "उठ्नु", "तल जानु", "फिर्ता जानु", अङ्ग्रेजीले एउटा क्रिया प्रयोग गर्दछ "गो", जुन सुसज्जित छ। एक पोस्टपोजिसन जसले यसलाई आन्दोलनको दिशा दिन्छ।

र मनोवैज्ञानिक घटक कसरी प्रकट हुन्छ? मलाई लाग्छ कि गणितीय मनोविज्ञान मा पनि धेरै मनोविज्ञान छ, तपाईको शब्दहरु द्वारा न्याय गर्दै।

भाषाविज्ञानमा दोस्रो घटक मनोवैज्ञानिक भावनात्मक छ, किनकि प्रत्येक भाषा संसारलाई हेर्ने तरिका हो, त्यसैले जब म भाषा सिकाउन थाल्छु, म सबै भन्दा पहिले केही संघहरू खोज्न सुझाव दिन्छु।

एक को लागी, इटालियन भाषा राष्ट्रिय व्यञ्जन संग सम्बन्धित छ: पिज्जा, पास्ता। अर्कोको लागि, इटाली संगीत हो। तेस्रो को लागि - सिनेमा। त्यहाँ केही भावनात्मक छवि हुनुपर्छ जसले हामीलाई एक विशेष क्षेत्रमा बाँध्छ।

र त्यसपछि हामीले भाषालाई शब्दहरूको सेट र व्याकरणीय नियमहरूको सूचीको रूपमा मात्र होइन, तर बहुआयामिक ठाउँको रूपमा बुझ्न थाल्छौं जहाँ हामी अवस्थित र सहज महसुस गर्न सक्छौं। र यदि तपाइँ इटालियनलाई राम्रोसँग बुझ्न चाहानुहुन्छ भने, तपाइँ यसलाई विश्वव्यापी अंग्रेजीमा होइन (वैसे, इटालीमा थोरै मानिसहरूले यो धाराप्रवाह बोल्छन्), तर तिनीहरूको मातृभाषामा गर्न आवश्यक छ।

एक परिचित व्यापार कोचले कुनै न कुनै रूपमा ठट्टा गरे, किन विभिन्न मानिसहरू र भाषाहरू बनाइयो भनेर व्याख्या गर्ने प्रयास गर्दै। उहाँको सिद्धान्त हो: भगवान रमाइलो गर्दै हुनुहुन्छ। सायद म उहाँसँग सहमत छु: अरू कसरी व्याख्या गर्ने कि मानिसहरू कुराकानी गर्न, कुराकानी गर्न, एकअर्कालाई अझ राम्रोसँग चिन्ने प्रयास गर्छन्, तर जस्तो कि एक अवरोध जानाजानी आविष्कार गरिएको थियो, एक वास्तविक खोज।

तर धेरैजसो सञ्चार एउटै भाषाको मूल वक्ताहरू बीच हुन्छ। के तिनीहरू सधैं एकअर्कालाई बुझ्छन्? हामी एउटै भाषा बोल्छौं भन्ने तथ्यले हामीलाई बुझ्ने ग्यारेन्टी गर्दैन, किनकि हामी प्रत्येकले भनेको कुरामा पूर्ण रूपमा फरक अर्थ र भावनाहरू राख्छौं।

तसर्थ, यो एक विदेशी भाषा सिक्न लायक छ किनकि यो सामान्य विकासको लागि एक रोचक गतिविधि हो, यो मानिस र मानव जातिको अस्तित्वको लागि एकदम आवश्यक अवस्था हो। आधुनिक संसारमा त्यस्तो कुनै द्वन्द्व छैन - न त सशस्त्र न आर्थिक - जुन कुनै ठाउँमा मानिसहरूले एकअर्कालाई नबुझेको कारणले उत्पन्न हुँदैन।

कहिलेकाहीँ पूर्णतया फरक चीजहरूलाई एउटै शब्दले बोलाइन्छ, कहिलेकाहीं, एउटै कुराको बारेमा बोल्दै, तिनीहरूले घटनालाई फरक शब्दहरू बोलाउँछन्। यसका कारण युद्धहरू हुन्छन्, धेरै समस्याहरू उत्पन्न हुन्छन्। घटनाको रूपमा भाषा भनेको सञ्चारको शान्तिपूर्ण तरिका, सूचना आदानप्रदान गर्ने तरिका खोज्ने मानवजातिले गरेको डरलाग्दो प्रयास हो।

तर यो उपाय कहिल्यै, परिभाषा द्वारा, सिद्ध हुन सक्दैन। तसर्थ, मनोविज्ञान भाषा म्याट्रिक्सको ज्ञान भन्दा कम महत्त्वपूर्ण छैन, र म विश्वास गर्छु कि यसको अध्ययनको साथमा, सम्बन्धित व्यक्तिहरूको मानसिकता, संस्कृति, इतिहास र परम्पराहरू अध्ययन गर्न बिल्कुल आवश्यक छ।

शब्दहरूले हामीले आदानप्रदान गर्ने जानकारीको थोरै प्रतिशत मात्र बुझाउँछ। अरु सबै प्रसंग, अनुभव, स्वर, इशारा, अनुहारको भाव हो।

तर धेरैका लागि - तपाईले प्राय: यो सामना गर्नुहुन्छ - सानो शब्दावलीको कारणले गर्दा एक बलियो डर: यदि मलाई पर्याप्त शब्दहरू थाहा छैन भने, म निर्माणहरू गलत रूपमा बनाउँछु, म गलत छु, तब तिनीहरूले पक्कै पनि मलाई बुझ्दैनन्। हामी भाषाको "गणित" लाई मनोविज्ञान भन्दा बढी महत्व दिन्छौं, यद्यपि, यो बाहिर जान्छ, यो अर्को तरिका हुनुपर्छ।

त्यहाँ मानिसहरूको एक सुखी वर्ग हो, जो राम्रो अर्थमा, हीनता कम्प्लेक्स, गल्ती जटिलताबाट रहित छन्, जो बीस शब्दहरू जान्दछन्, बिना कुनै समस्या संवाद गर्छन् र विदेशमा आफूलाई चाहिने सबै कुरा प्राप्त गर्छन्। र यो सबै भन्दा राम्रो पुष्टि हो कि कुनै पनि अवस्थामा तपाईं गल्ती गर्न डराउनु हुँदैन। तपाईलाई कसैले हाँस्ने छैन। त्यो कुराले तपाईंलाई सञ्चार गर्नबाट रोकेको छैन।

मैले मेरो शिक्षण जीवनको विभिन्न कालखण्डमा पढाउनुपर्ने ठूलो संख्यामा मानिसहरूलाई देखेको छु, र मैले भाषामा निपुणता हासिल गर्ने कठिनाइहरू मानव शरीरविज्ञानमा पनि निश्चित रूपमा प्रतिबिम्बित भएको पाएको छु। मैले मानव शरीरमा धेरै बिन्दुहरू फेला पारेको छु जहाँ तनावले भाषा सिक्न केही कठिनाई निम्त्याउँछ।

ती मध्ये एक निधारको बीचमा छ, त्यहाँ तनाव ती व्यक्तिहरूको लागि विशिष्ट छ जो विश्लेषणात्मक रूपमा सबै कुरा बुझ्न, अभिनय गर्नु अघि धेरै सोच्नुहोस्।

यदि तपाइँ यो आफैमा देख्नुहुन्छ भने, यसको मतलब तपाइँ तपाइँको "आन्तरिक मनिटर" मा केहि वाक्यांश लेख्न कोशिस गर्दै हुनुहुन्छ जुन तपाइँ तपाइँको वार्ताकारलाई व्यक्त गर्न जाँदै हुनुहुन्छ, तर तपाइँ गल्ती गर्न डराउनुहुन्छ, सही शब्दहरू चयन गर्नुहोस्, क्रस आउट गर्नुहोस्, फेरि चयन गर्नुहोस्। यसले ठूलो मात्रामा ऊर्जा लिन्छ र संचारमा धेरै हस्तक्षेप गर्दछ।

अर्को बिन्दु घाँटीको तल्लो भागमा, कोलरबोन्सको स्तरमा छ। यसले भाषा अध्ययन गर्नेहरूमा मात्र होइन, तर सार्वजनिक रूपमा बोल्नेहरू - व्याख्याताहरू, अभिनेताहरू, गायकहरूमाझ पनि तनाव हुन्छ। उसले सबै शब्दहरू सिकेको जस्तो देखिन्छ, उसलाई सबै कुरा थाहा छ, तर कुराकानीको कुरा गर्ने बित्तिकै उसको घाँटीमा निश्चित गाँठो देखा पर्दछ। कुनै कुराले मलाई मेरो विचार व्यक्त गर्नबाट रोकेको जस्तो छ।

हाम्रो फिजियोलोजीले संकेत गर्छ कि हामीसँग धेरै मात्रामा जानकारी छ, तर हामीले यसको अभिव्यक्तिको लागि धेरै साँघुरो च्यानल फेला पार्छौं: हामीलाई थाहा छ र हामीले भन्न सक्ने भन्दा बढी गर्न सक्षम छौं।

र तेस्रो बिन्दु - पेटको तल्लो भागमा - लजालु र सोच्नेहरूका लागि तनावपूर्ण छ: "यदि मैले केहि गलत भनें भने के हुन्छ, यदि मैले बुझेनन् वा उनीहरूले मलाई बुझेनन् भने के हुन्छ, यदि तिनीहरू हाँस्छन् भने के हुन्छ। म मा ?" संयोजन, यी बिन्दुहरूको श्रृंखलाले ब्लकमा पुर्‍याउँछ, जब हामी सूचनाको लचिलो, स्वतन्त्र आदानप्रदान गर्ने क्षमता गुमाउँछौं।

यो संचार अवरोध कसरी छुटकारा पाउन?

म आफैं लागू गर्छु र विद्यार्थीहरूलाई सिफारिस गर्छु, विशेष गरी जसले दोभाषेको रूपमा काम गर्नेछन्, उचित सास फेर्ने प्रविधिहरू। मैले तिनीहरूलाई योग अभ्यासहरूबाट उधारो दिएँ।

हामी एक सास लिन्छौं, र जब हामी सास छोड्छौं, हामी ध्यानपूर्वक हेर्छौं कि हामी कहाँ तनाव छ, र "भंग", यी बिन्दुहरू आराम गर्नुहोस्। त्यसपछि वास्तविकताको त्रि-आयामी धारणा देखा पर्दछ, रैखिक होइन, जब हामी वाक्यांशको "इनपुटमा" हामीलाई शब्दद्वारा शब्द समात्छौं, हामीले ती मध्ये आधा गुमाउँछौं र बुझ्दैनौं, र "आउटपुटमा" हामी बाहिर दिन्छौं। शब्द द्वारा शब्द।

हामी शब्दहरूमा होइन, तर सिमान्टिक एकाइहरूमा बोल्छौं - जानकारी र भावनाहरूको मात्रा। हामी विचार साझा गर्छौं। जब मैले राम्रोसँग बोल्ने भाषामा, मेरो मातृभाषामा वा कुनै अन्य भाषामा केही भन्न थाल्छु, मलाई थाहा छैन मेरो वाक्य कसरी समाप्त हुन्छ — त्यहाँ केवल विचारहरू छन् जुन म तपाईलाई बताउन चाहन्छु।

शब्दहरू परिचर हुन्। र यही कारणले गर्दा मुख्य एल्गोरिदमहरू, म्याट्रिक्सलाई स्वचालनमा ल्याउनु पर्छ। प्रत्येक पटक आफ्नो मुख खोलेर, तिनीहरूलाई लगातार फर्केर नहेर्नुहोस्।

भाषा म्याट्रिक्स कति ठूलो छ? यसले के समावेश गर्दछ - क्रिया रूपहरू, संज्ञाहरू?

यी क्रियाको सबैभन्दा लोकप्रिय रूपहरू हुन्, किनभने भाषामा दर्जनौं विभिन्न रूपहरू भए तापनि, त्यहाँ तीन वा चार छन् जुन सबै समय प्रयोग गरिन्छ। र आवृत्तिको मापदण्डलाई ध्यानमा राख्न निश्चित हुनुहोस् - शब्दावली र व्याकरणको सन्दर्भमा।

धेरै मानिसहरूले भाषा सिक्ने आफ्नो उत्साह गुमाउँछन् जब उनीहरूले व्याकरणको विविधता देख्छन्। तर शब्दकोशमा भएका सबै कुरा कण्ठ गर्नु आवश्यक छैन।

भाषा र यसको संरचनाले मानसिकतालाई असर गर्छ भन्ने तपाईंको विचारमा मलाई चासो थियो। के उल्टो प्रक्रिया हुन्छ? उदाहरणका लागि, भाषा र यसको संरचनाले कुनै विशेष देशको राजनीतिक प्रणालीलाई कसरी असर गर्छ?

तथ्य यो हो कि भाषा र मानसिकताको नक्सा विश्वको राजनीतिक नक्सासँग मेल खाँदैन। हामी बुझ्छौं कि राज्यहरूमा विभाजन युद्धहरू, क्रान्तिहरू, जनताहरू बीचको कुनै किसिमको सम्झौताको परिणाम हो। भाषाहरू सजिलै एक अर्कामा जान्छन्, तिनीहरू बीच कुनै स्पष्ट सीमाहरू छैनन्।

केही सामान्य ढाँचाहरू पहिचान गर्न सकिन्छ। उदाहरणका लागि, रूस, ग्रीस, इटाली लगायत कम स्थिर अर्थतन्त्र भएका देशहरूको भाषाहरूमा "अवश्यक", "आवश्यकता" शब्दहरू प्रायः प्रयोग गरिन्छ, जबकि उत्तरी युरोपका भाषाहरूमा यस्ता शब्दहरू छैनन्। ।

तपाईंले कुनै पनि शब्दकोशमा कसरी रूसी शब्द "आवश्यक" लाई अंग्रेजीमा एक शब्दमा अनुवाद गर्ने फेला पार्नुहुनेछैन, किनभने यो अंग्रेजी मानसिकतामा फिट हुँदैन। अंग्रेजीमा, तपाईंले विषयको नाम दिन आवश्यक छ: कसलाई ऋण, कसलाई चाहिएको छ?

रूसी वा इटालियनमा, हामी भन्न सक्छौं: "हामीलाई सडक निर्माण गर्न आवश्यक छ।" अंग्रेजीमा यो "You must" वा "I must" वा "We must build" हो। यो बाहिर जान्छ कि ब्रिटिशहरूले यो वा त्यो कार्यको लागि जिम्मेवार व्यक्ति पत्ता लगाउँछन् र निर्धारण गर्छन्। वा स्पेनिश मा, रूसी मा जस्तै, हामी "Tu me gustas" (म तिमीलाई मन पर्छ) भन्नेछौं। विषय मन पराउने हो ।

र अंग्रेजी वाक्यमा, एनालग "म तिमीलाई मनपराउँछु" हो। अर्थात्, अंग्रेजीमा मुख्य व्यक्ति त्यो हो जसले कसैलाई मन पराउँछ। एकातिर, यसले ठूलो अनुशासन र परिपक्वता प्रकट गर्दछ, र अर्कोतिर, ठूलो अहंकार। यी केवल दुई साधारण उदाहरणहरू हुन्, तर तिनीहरूले पहिले नै रुसी, स्पेनी र बेलायतीहरूको जीवनको दृष्टिकोणमा भिन्नता देखाउँछन्, तिनीहरूको संसार र यस संसारमा आफूलाई हेर्ने दृष्टिकोण।

यदि हामीले कुनै भाषा लियौं भने हाम्रो सोचाइ, हाम्रो विश्वदृष्टिकोण अवश्यै परिवर्तन हुन्छ ? सायद, यो वांछित गुण अनुसार सिक्नको लागि भाषा चयन गर्न सम्भव छ?

जब एक व्यक्तिले, भाषामा महारत हासिल गरी, यसलाई प्रयोग गर्दछ र भाषा वातावरणमा हुन्छ, उसले निस्सन्देह नयाँ विशेषताहरू प्राप्त गर्दछ। जब म इटालियन बोल्छु, मेरा हातहरू सक्रिय हुन्छन्, मेरा इशाराहरू मैले जर्मन बोल्दा भन्दा धेरै सक्रिय हुन्छन्। म झन् भावुक भएँ । र यदि तपाइँ निरन्तर यस्तो वातावरणमा बस्नुहुन्छ भने, ढिलो वा चाँडो यो तपाइँको हुन्छ।

मेरा सहकर्मीहरू र मैले जर्मन भाषा अध्ययन गर्ने भाषिक विश्वविद्यालयका विद्यार्थीहरू बढी अनुशासित र पेडेन्टिक भएको देख्यौं। तर फ्रान्सेली भाषा अध्ययन गर्नेहरूले शौकिया गतिविधिहरूमा संलग्न हुन मन पराउँछन्, तिनीहरूसँग जीवन र अध्ययनको लागि थप रचनात्मक दृष्टिकोण छ। वैसे, अंग्रेजी अध्ययन गर्नेहरूले धेरै पटक पिए: ब्रिटिशहरू शीर्ष 3 सबैभन्दा धेरै पिउने राष्ट्रहरूमा छन्।

मलाई लाग्छ कि चीन आफ्नो भाषाको कारणले पनि यस्तो आर्थिक उचाइमा पुगेको छ: सानै उमेरदेखि, चिनियाँ बच्चाहरूले धेरै संख्यामा क्यारेक्टरहरू सिक्छन्, र यसका लागि अविश्वसनीय पूर्णता, मेहनती, लगनशीलता र विवरणहरू ध्यान दिने क्षमता चाहिन्छ।

साहस निर्माण गर्ने भाषा चाहिन्छ? रूसी सिक्नुहोस् वा, उदाहरणका लागि, चेचेन। के तपाईं कोमलता, भावनात्मकता, संवेदनशीलता खोज्न चाहनुहुन्छ? इटालियन। जोश - स्पेनिश। अंग्रेजीले व्यावहारिकता सिकाउँछ। जर्मन - पेडन्ट्री र भावनात्मकता, किनकि बर्गर संसारमा सबैभन्दा भावनात्मक प्राणी हो। टर्कीले आतंकवादको विकास गर्नेछ, तर मोलतोल गर्ने, वार्तालाप गर्ने प्रतिभा पनि।

के सबैले विदेशी भाषा सिक्न सक्षम छन् वा तपाईंसँग यसको लागि केही विशेष प्रतिभाहरू आवश्यक छ?

सञ्चारको माध्यमको रूपमा भाषा कुनै पनि व्यक्तिको सही दिमागमा उपलब्ध छ। एक व्यक्ति जसले आफ्नो मातृभाषा बोल्छ, परिभाषा अनुसार, अर्को बोल्न सक्षम छ: उहाँसँग सबै आवश्यक साधनहरू छन्। कोही सक्षम छन् र कोही छैनन् भन्ने भ्रम हो । प्रेरणा छ कि छैन त्यो अर्को कुरा हो।

जब हामी बालबालिकालाई शिक्षा दिन्छौं, यो हिंसाको साथ हुनु हुँदैन, जसले अस्वीकार गर्न सक्छ। हामीले जीवनमा सिकेका सबै राम्रा चीजहरू, हामीले खुशीसाथ प्राप्त गर्यौं, हैन? हामी भाषा दुई उद्देश्यका लागि सिक्छौं - आनन्द र स्वतन्त्रताको लागि। र प्रत्येक नयाँ भाषाले स्वतन्त्रताको नयाँ डिग्री दिन्छ।

भाषा सिकाइलाई डिमेन्सिया र अल्जाइमरको लागि निश्चित उपचारको रूपमा उद्धृत गरिएको छ, हालैको अनुसन्धान* अनुसार। र किन सुडोकु वा, उदाहरणका लागि, चेस, तपाई के सोच्नुहुन्छ?

मलाई लाग्छ कुनै पनि मस्तिष्कको काम उपयोगी छ। क्रसवर्ड पजलहरू सुल्झाउनु वा चेस खेल्नु भन्दा भाषा सिक्नु धेरै बहुमुखी उपकरण हो, कम्तिमा पनि स्कूलमा विदेशी भाषा अध्ययन गर्नेहरू भन्दा खेल खेल्ने र शब्दहरू छनौट गर्ने धेरै कम प्रशंसकहरू भएकाले।

तर आधुनिक संसारमा, हामीलाई मस्तिष्क प्रशिक्षणको विभिन्न रूपहरू चाहिन्छ, किनभने, अघिल्लो पुस्ताको विपरीत, हामीले हाम्रा धेरै मानसिक कार्यहरू कम्प्युटर र स्मार्टफोनहरूमा प्रत्यायोजन गर्छौं। पहिले, हामी प्रत्येकलाई हृदयबाट दर्जनौं फोन नम्बरहरू थाहा थियो, तर अब हामी नेभिगेटर बिना नजिकको पसलमा पुग्न सक्दैनौं।

कुनै समय, मानव पुर्खाको पुच्छर थियो, जब तिनीहरूले यो पुच्छर प्रयोग गर्न बन्द गरे, यो झर्यो। भर्खरै, हामीले मानव स्मरणशक्तिको पूर्ण ह्रास देखिरहेका छौं। किनभने हरेक दिन, नयाँ प्रविधिको हरेक पुस्ताको साथ, हामी ग्याजेटहरूमा थप कार्यहरू प्रत्यायोजन गर्छौं, अद्भुत उपकरणहरू जुन हामीलाई मद्दत गर्नको लागि सिर्जना गरिएको हो, हामीलाई अतिरिक्त भारबाट मुक्त गर्दछ, तर तिनीहरूले विस्तारै हाम्रो आफ्नै शक्तिहरू हटाउँछन् जुन दिन सकिँदैन।

यस शृङ्खलामा भाषा सिक्नु पहिलो स्थानहरू मध्ये एक हो, यदि पहिलो होइन भने, स्मरणशक्तिको ह्रासको प्रतिरोध गर्ने सम्भावित माध्यमहरू मध्ये एक हो: आखिर, भाषा निर्माणहरू सम्झन, र अझ बढी बोल्नको लागि, हामीले प्रयोग गर्न आवश्यक छ। मस्तिष्क को विभिन्न भागहरु।

^* 2004 मा, टोरन्टोको योर्क विश्वविद्यालयका मनोवैज्ञानिक एलेन बियालिस्टोक, पीएचडी र उनका सहकर्मीहरूले पुराना द्विभाषी र एकभाषीहरूको संज्ञानात्मक क्षमताहरूको तुलना गरे। नतिजाले दुई भाषाको ज्ञानले मस्तिष्कको संज्ञानात्मक गतिविधिलाई ४-५ वर्षसम्म ढिलो गर्न सक्ने देखाएको छ ।